การฝึกสอนอารมณ์: ช่วยผู้ปกครองดึงสิ่งที่ดีที่สุดในตัวลูกออกมา

ขั้นตอนที่ 3: ฟังด้วยความเข้าอกเข้าใจและเข้าใจ จากนั้นตรวจสอบความรู้สึกของลูก

ในหนังสือ ระหว่างผู้ปกครองและเด็กนักจิตวิทยา Haim Ginott กล่าวถึงความเชื่อของเขาที่ว่าเด็กต้องเข้าใจก่อนที่จะยอมรับการแก้ไข

หากคุณต้องการเข้าใจลูกของคุณ คุณต้องสวมบทบาทเป็นพวกเขา การฟังอย่างเอาใจใส่ – หัวใจของการฝึกสอนอารมณ์ – สามารถช่วยได้

การฟังอย่างเข้าใจเกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่กับลูกของคุณโดยใช้:

• ตาเพื่อระบุหลักฐานทางกายภาพของอารมณ์ของลูก เช่น ความอยากอาหารลดลงอย่างกะทันหัน
• หูเพื่อฟังข้อความเบื้องหลังสิ่งที่เด็กกำลังพูด
• จินตนาการที่จะใส่ตัวเองเข้าไปอยู่ในรองเท้าของลูกเพื่อทำความเข้าใจว่าพวกเขากำลังรู้สึกอย่างไร
• คำพูดเพื่อสะท้อนกลับสิ่งที่คุณได้ยิน เห็น และจินตนาการด้วยวิธีที่ผ่อนคลายและไม่ตัดสิน คำเหล่านี้ยังช่วยให้เด็กติดป้ายกำกับอารมณ์
• ใจที่สัมผัสได้ถึงสิ่งที่ลูกกำลังรู้สึก

เมื่อลูกของคุณรู้สึกว่าเข้าใจแล้ว ให้พวกเขารู้ว่าความรู้สึกและความปรารถนาของพวกเขาไม่เป็นไร แม้ว่าการกระทำของพวกเขาจะไม่ใช่ก็ตาม

ขั้นตอนที่ 4: ระบุอารมณ์ของลูกคุณ

เด็กมักไม่รู้ว่าพวกเขากำลังรู้สึกอะไร หากคุณระบุการกระทำ – โดยการสังเกตว่าพวกเขาโกรธ เศร้า หรือผิดหวัง – คุณสามารถช่วยลูกของคุณเปลี่ยนความรู้สึกที่น่ากลัวและอึดอัดให้เป็นสิ่งที่ระบุตัวตนได้และเป็นเรื่องปกติ นักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าการติดฉลากอารมณ์แบบง่ายๆ นั้นมีผลทำให้ระบบประสาทสงบลง ซึ่งช่วยให้เด็กๆ ฟื้นตัวจากประสบการณ์ที่น่าหงุดหงิดได้ไวขึ้น

บ่อยครั้งที่โอกาสที่จะระบุอารมณ์เกิดขึ้นเมื่อคุณฟังอย่างมีอารมณ์ร่วม จำไว้ว่าเป็นเรื่องง่ายที่จะตกหลุมพรางในการบอกลูกว่าควรรู้สึกอย่างไรแทนที่จะบอกความรู้สึก

ขั้นตอนที่ 5: ดูปัญหาจนจบ

ส่วนสำคัญของการฝึกสอนทางอารมณ์คือการแก้ไขปัญหาและสถานการณ์กับลูกของคุณ สิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกับ:

• กำหนดขอบเขตพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม แม้ว่าการตรวจสอบความรู้สึกของลูกเป็นสิ่งสำคัญ แต่คุณไม่ต้องตรวจสอบการกระทำของพวกเขา ตัวอย่างเช่น พ่อแม่อาจพูดว่า “คุณดูโกรธที่แดนนี่แย่งเกมนั้นไปจากคุณ ฉันเองก็จะโดนเหมือนกัน แต่เธอไปตีเขาก็ไม่เป็นไร คุณจะทำอะไรแทนได้บ้าง”
• ตามมาด้วยผลที่เหมาะสมและสม่ำเสมอ เวลาที่เหมาะที่จะใช้การฝึกสอนอารมณ์คือหลังจากที่ลูกของคุณประพฤติตัวไม่ดีและก่อนที่คุณจะจัดการกับผลที่ตามมา
  ระบุเป้าหมายที่ลูกของคุณพยายามไปให้ถึงด้วยพฤติกรรมของพวกเขาโดยเพียงแค่ถามลูกของคุณว่าพวกเขากำลังพยายามทำอะไรให้สำเร็จ
• คิดหาทางออกที่เป็นไปได้ ปล่อยให้ลูกของคุณคิดวิธีแก้ปัญหาก่อนที่คุณจะเสนอคำแนะนำ สิ่งนี้จะช่วยให้ลูกของคุณพัฒนาทักษะการแก้ปัญหา
• ประเมินวิธีแก้ปัญหาที่เสนอตามค่านิยมของครอบครัวคุณ เมื่อลูกของคุณแนะนำวิธีแก้ปัญหา ให้ถามคำถามเช่น “วิธีแก้ปัญหานี้ยุติธรรมหรือไม่” “วิธีแก้ปัญหานี้จะได้ผลอย่างไร” หรือ “คนอื่นรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับวิธีแก้ปัญหานี้”
• การเลือกวิธีแก้ปัญหา หากลูกของคุณคิดวิธีแก้ปัญหาที่ไม่ได้ผล ก็ไม่เป็นไร เดินหน้าต่อไปหากไม่เป็นอันตราย ให้บุตรหลานของคุณเรียนรู้จากการเห็นผลของการเลือกของพวกเขา - เพียงแค่เปิดประตูทิ้งไว้เพื่อแก้ไขวิธีแก้ปัญหาหากดูเหมือนจะไม่ได้ผล
• การพัฒนาแผนปฏิบัติการเพื่อแก้ปัญหาให้สำเร็จ ทำงานร่วมกับบุตรหลานของคุณเพื่อคิดหาวิธีแก้ไขปัญหาและรับผิดชอบด้วยความเมตตาเพื่อให้ผ่านพ้นไปได้